Hávarður dámar sera væl at njóta eina kalda saman við øðrum útisetum. Tí hevur hann bjóða seg fram, sum so mangur annar, at gerast barrvørur til ymiskt tiltøk í Álastovu. Hetta er vit sera fegin um, og hann er tiltikin fyri at selja nógvar snapsar.

Spurdur um hví akkurát hann seldi so nógvar Akvavittara, svarar hann:

“Ein til tín – Ein til mín”